Kurs języka angielskiego — Gliwice

Ostatnio podczas zajęć z dziećmi z grupy 3latków, jeden z chłopców bardzo emocjonalne zareagował widząc mnie w sali, zamiast swojej mentorki prowadzącej grupę. Jego Pani była również w sali i zaproponowała, aby mama weszła razem z chłopcem. Gdy tylko obydwoje weszli do sali, mały Wojtek poszedł uściskać mamę, następnie usiadł na trawie obok mnie i wybuchnął płaczem. 

Wtedy powiedziałam:

Ja: Widzę, Wojtku jak jest Ci trudno. Widzę jaki jesteś smutny. Widzę, Twoje rozgoryczenie. 

Wojtek tylko machał głową, jednak jego płacz powolutku się wyciszał. Powiedziałam:

Ja: Czy to dlatego, że ja tutaj jestem zamiast Twojej Pani?

Wojtek pomachał twierdząco głową.

Ja: Widzę, że to jest dla Ciebie trudne, że zajęcia będę prowadzić ja. Pani której nie znasz i jest Ci z tym niekomfortowo. Pewnie też chciałabyś wiedzieć dlaczego tutaj jestem?

Mam dwie córki, o konflikty raczej nie trudno w moim domowym środowisku. Dziewczyny są jeszcze małe i uczą się swoich systemów startowych - czyli tego co będą miały do dyspozycji jako działanie na bodziec. Jednym z elementów, które nastręczają trudności jest złość.

To emocja, jak każda inna, czyli informującą nas o tym co aktualnie się w nas dzieje. Złość najczęściej mówi o tym, że coś jest dla nas ważne, a tego nie mamy, albo czegoś potrzebujemy i tego nie mamy. 

A jak to wygląda w praktyce u mnie w domu, w kontekście 3latki i 5latki?

Już spieszę z opisem.

Niedzielny poranek, Dziewczyny zaproszone do przygotowania śniadania krzątają się w kuchni, układając talerze i sztućce, co jakiś czas otwierają się drzwi lodówki, a z niej wyciągane są produkty.

Nagle C (5lat) mówi:

W ubiegłym roku odbyło się w naszej strefie online spotkanie młodzieży z klas 4-8, które miało być zaproszeniem do podzielenia się swoimi “Potworami”, które pojawiają się u młodzieży, kiedy myślą o powrocie do szkoły. Przestrzeń była przepełniona akceptacją i otwartością, a także ciekawością. Młodzież podzieliła się następującymi obawami:

1. Nie zapiszę wszystkiego na czas. - przyjrzeliśmy się wspólnie temu o co dzieci chcą zadbać, pojawił się komfort- bo lubię mieć całą notatkę z zajęć, bezpieczeństwo - chcę mieć całą notatkę, bo później jak będę mieć test, albo pani mnie zapyta to nie będę wiedzieć co odpowiedzieć, piękno - ja lubię mieć wszystko zapisane tak żebym umiała się doczytać, tak żeby mi się podobało. Młodzież zastanawiała się co można zrobić aby zadbać o siebie, czyli o potrzeby które chce zaspokoić. Rozwiązania? Oczywiście, były: przepisać zeszyt od koleżanki, poprosić nauczyciela o zdjęcie tablicy i przepisanie w dogodnym dla siebie czasie.
2. Martwię się, że dzieci będą mnie wyzywać - ja (...) czytaj więcej